Toen ik 38 was, vielen er voor mij een aantal puzzelstukjes op hun plek. Ik had namelijk net de diagnose ADHD gekregen, en dan van het overwegend onoplettende type. Ik ging me informeren over wat dat dan was en er viel heel veel op zijn plek, aan verklaringen dan, nog niet aan oplossingen.
Ik begreep ineens waarom ik me zo lang anders en onbegrepen voelde. Waarom ik zo graag ergens bij wilde horen, me thuis wilde voelen, maar dat die plek of die groep mensen er nooit waren. Waarom ik worstelde op het VWO en op de universiteit met mijn academische prestaties. Waarom ik soms maanden niet naar college ging omdat het zo overweldigend was dat ik domweg niet wist waar ik moest beginnen met het plannen en ordenen van de studiestof. Waarom ik tentamens skipte, waarom ik het uiteindelijk heb opgegegeven en het werkende leven in ben gestapt. Waarom ik van relatie naar relatie vloog met de snelheid van het licht (totdat ik mijn vrouw tegenkwam 😉 ) Waarom ik in mijn banen vaak na 2 of 3 maanden van verveling niet meer wist waar ik het moest zoeken en taken ging doen die niks met mijn feitelijke werk hadden te maken.
Toen ik 38 was vielen de kwartjes, maar ze landden pas onder in de spaarpot toen ik 45 was. Jaren van opgekropte stress, gebrek aan lichaamsbeweging, roken als een ketter en een roerig gezinsleven met twee jonge kinderen (waarvan ook 1 kind met “mijn” type ADHD) leiden tot een keiharde burn-out. Ik schreef hier ooit mijn eerste blog over: Hoe een poedel genaamd Pepper mijn leven redde.
Wat ik al die jaren nooit had ontwikkeld voor mezelf of binnen ons gezin was structuur en voorspelbaarheid. Ik denk deels omdat mijn brein floreert bij onvoorspelbaarheid en afwisseling in mijn werk, maar privé heb/had ik veel meer structuur en voorspelbaarheid nodig. Ik heb de afgelopen jaren geleerd om te luisteren naar mijn hoofd, mijn hart en mijn lijf. Ik heb de balans gevonden die ik zo hard nodig had.
Een van de belangrijkste gebeurtenissen voor mijn gezin en mij is toch de komst van onze hond Pepper. HIj brengt ons zoveel liefde en knuffels en “dwingt” ons chaotische gezin toch tot rust, regelmaat en voorspelbaarheid.
Vandaag viel Radar + op de deurmat met daarin mijn ode aan Pepper. De foto deed me even stilstaan bij de reis die in oktober 2019 met hem begon en hoe ik ben getransformeerd door en met hem.
Worstel je zelf met stress, ADHD of andere zaken die jouw leven in balans in de weg zitten? Neem gerust contact met me op via alexander@happygiraffe.nl of bel of app me op +31627650310
